- Katılım
- 17 Ara 2010
- Mesajlar
- 3,013
- Tepki puanı
- 3,507
- Medeni hal
- Evli
- Meslek
- Uzman (B)
EĞİTİM SEKTÖRÜ GENEL BİLGİ
Eğitim sektörü, ana okulundan yüksek lisans öğrencilerine kadar birçok farklı yaş grubundan insana hizmet verilen büyük sektörlerden biridir. Eğitim sadece sınıflarda öğretmenlerin anlattığı derslerle sınırlı değildir. Fen bilimleri konusunda laboratuar eğitimleri, sanat ve dans konusunda stüdyo eğitimleri, spor ve jimnastik konusunda salon eğitimleri bulunmaktadır. İnsanlar hayatlarının en az bir döneminde öğretmenliğe karşı büyük bir ilgi duyarlar. Öğretmenler, birçok değişik akademik alandan gelmektedirler. Mesleki yaşantılarının ilerleyen dönemlerinde yöneticilik görevlerinde daha çok bulunurlar.
Eğitim denilince artık akla sadece bir sınıf ve içindeki öğrencilere ders analatan bir öğretmen gelmemektedir. İlk, orta, lise ve üniversite eğitimi elbette hala aynı yöntemle devam etmektedir ancak son zamanlarda birçok farklı eğitim yöntemleri de ortaya çıkmıştır. Yaşam Boyu Eğitim(YBE) denen olgu, insanların her yaşta öğrenmeye devam edebilecekleri gerçeğini göstermektedir. Mahalli idarelerin açtığı el işi, yemek, okuma-yazma ve meslek edindirme kursları farklı yaş grubuna mensup pekçok insanı bir araya getirebilmektedir. Aynı şekilde çalışmaya başladıktan sonra kurum içi eğitim de çok önemlidir. Bu yolla çalışanlara yatırım yapılmakta, kazanma güçleri arttırılmakta ve en önemlisi verimlilikleri yükseltilmektedir.
Son zamanlarda gelişmiş ve zengin bazı avrupa ülkelerinde öğrencilerle birlikte bazı derslere ana-babalar da dahil edilmektedir. Bu yolla çocukların okul dışındaki yaşamında onlara yol gösteren ve okul harcamalarını karşılayan aileler, sistemde daha fazla içerilmekte ve sistem daha şeffaf hale gelmektedir.
Eğitim bir toplumun serpilmesi, gelişmesi ve uygarlaşmasında en önemli rolü oynayan faktördür. Bu nedenledir ki, her ne yolla olursa olsun kendini eğiten ve buna yatırım yapan toplumlar dünya ölçeğinde en çok söze sahip olan toplumlardır. Bu bilinçle artık bugün dünyanın hemen her yerinde eğitime yapılan yatırım artmakta ve bu nedenle eğitim kadrosu giderek büyümektedir.
Mesleki eğitim de sektörün en önemli alanlarından biridir. Özellikle gelişmiş batılı ülkelerde istihdam edilebilmeyi kolaylaştırdığı için bu alana yapılan yatırım oldukça büyüktür. Mesleki eğitimin geçmişi oldukça eskilere dayanır. Bazı işlerde çıraklık sistemi Roma İmparatorluğu zamanından beri hep var olmuştur. Ayakkabıcılık, marangozluk, taş yontuculuğu, nalbantlık, demir ve cam ustalığı gibi işler usta-çırak sistemi ile devamlılığını sürüdürmüştür. Çıraklık enformel(yazılı bir kontrata bağlı olmayan) şekilde bir gencin zanaat öğrenmek için bir ustanın yanında çalışması ve emeğinin karşılığında iş öğrenmesi ve karnını doyuracak kadar da para kazanmasıdır. Formel olarak ise çıraklık, bir ustanın yanında kurumsal bir şekilde eğitim alarak bir zanaati öğrenmek ve karşılığında emeğini sunmaktır. Bunun sonunda eğer zanaat tam olarak öğrenilmişse, meslek odası, lonca teşkilatı ya da sendika tarafından onaylanan bir sertifika verilir. Bazı ülkelerde çıraklık eğitimi işveren örgütleri ve sendikalar tarafından yürütülür ve çıraklık eğitimi hem sınıflarda ders olarak hem de iş başında eğitim ile sürdürülür.
Günümüzde ilerleyen teknoloji ile birlikte laboratuarlarda teknisyenlere, mekanikçilere, makinistlere, kozmetolojistlere, aşçılara, fabrikalarda nitelikli işgücüne olan gereksinme giderek artmıştır. Bu teknik işlerin öğretimi normal liselerde, mesleki eğitim kurumlarında,meslek yüksek okullarında, politeknik okullarda veüniversitelerde yapılmaktadır.
Bu eğitim programlarında hem öğretmenler hem de öğrenciler eğitimi verilen işe göre bazı kimyasal, fiziksel vemekanik tehlikelerle karşı karşıya kalmaktadırlar. Pekçok eğitim programında endüstri tarafından bağışlanan eski makinalar kullanıldığı için ortaya ciddi tehlikeler çıkabilmektedir. Makinalar, modern güvenlik sistemleri, koruma aparatları ve anında makinanın durmasını sağlayan mekanizmalardan yoksundur. Ayrıca işi öğreten öğretmenler de çoğunlukla tehlikelerin ne olduğunun tam farkında değildirler.
Çıraklara, genellikle işyerlerindeki en tehlikeli ve pis işler yaptırılır. Bu işleri yaptırabilmek için en ucuz işgücü olarak görülmektedirler. Bunun yanında işverenler genelde yapılan işin tehlikeleri hakkında iyi bilgiye de sahip değildirler. Genellikle çırakların yaşlarının küçük olması, yaşamsal tehlikeleri algılamalarını güçleştirmekdir. Bu nedenle yapılan eğitim programları çırakların yaşlarına, karşılaşmaları olası olan tehlikelere ve içinde bulundukları duruma göre tasarlanmalıdır.
Kaynak : http://www.isguvenligi.net
Eğitim sektörü, ana okulundan yüksek lisans öğrencilerine kadar birçok farklı yaş grubundan insana hizmet verilen büyük sektörlerden biridir. Eğitim sadece sınıflarda öğretmenlerin anlattığı derslerle sınırlı değildir. Fen bilimleri konusunda laboratuar eğitimleri, sanat ve dans konusunda stüdyo eğitimleri, spor ve jimnastik konusunda salon eğitimleri bulunmaktadır. İnsanlar hayatlarının en az bir döneminde öğretmenliğe karşı büyük bir ilgi duyarlar. Öğretmenler, birçok değişik akademik alandan gelmektedirler. Mesleki yaşantılarının ilerleyen dönemlerinde yöneticilik görevlerinde daha çok bulunurlar.
Eğitim denilince artık akla sadece bir sınıf ve içindeki öğrencilere ders analatan bir öğretmen gelmemektedir. İlk, orta, lise ve üniversite eğitimi elbette hala aynı yöntemle devam etmektedir ancak son zamanlarda birçok farklı eğitim yöntemleri de ortaya çıkmıştır. Yaşam Boyu Eğitim(YBE) denen olgu, insanların her yaşta öğrenmeye devam edebilecekleri gerçeğini göstermektedir. Mahalli idarelerin açtığı el işi, yemek, okuma-yazma ve meslek edindirme kursları farklı yaş grubuna mensup pekçok insanı bir araya getirebilmektedir. Aynı şekilde çalışmaya başladıktan sonra kurum içi eğitim de çok önemlidir. Bu yolla çalışanlara yatırım yapılmakta, kazanma güçleri arttırılmakta ve en önemlisi verimlilikleri yükseltilmektedir.
Son zamanlarda gelişmiş ve zengin bazı avrupa ülkelerinde öğrencilerle birlikte bazı derslere ana-babalar da dahil edilmektedir. Bu yolla çocukların okul dışındaki yaşamında onlara yol gösteren ve okul harcamalarını karşılayan aileler, sistemde daha fazla içerilmekte ve sistem daha şeffaf hale gelmektedir.
Eğitim bir toplumun serpilmesi, gelişmesi ve uygarlaşmasında en önemli rolü oynayan faktördür. Bu nedenledir ki, her ne yolla olursa olsun kendini eğiten ve buna yatırım yapan toplumlar dünya ölçeğinde en çok söze sahip olan toplumlardır. Bu bilinçle artık bugün dünyanın hemen her yerinde eğitime yapılan yatırım artmakta ve bu nedenle eğitim kadrosu giderek büyümektedir.
Mesleki eğitim de sektörün en önemli alanlarından biridir. Özellikle gelişmiş batılı ülkelerde istihdam edilebilmeyi kolaylaştırdığı için bu alana yapılan yatırım oldukça büyüktür. Mesleki eğitimin geçmişi oldukça eskilere dayanır. Bazı işlerde çıraklık sistemi Roma İmparatorluğu zamanından beri hep var olmuştur. Ayakkabıcılık, marangozluk, taş yontuculuğu, nalbantlık, demir ve cam ustalığı gibi işler usta-çırak sistemi ile devamlılığını sürüdürmüştür. Çıraklık enformel(yazılı bir kontrata bağlı olmayan) şekilde bir gencin zanaat öğrenmek için bir ustanın yanında çalışması ve emeğinin karşılığında iş öğrenmesi ve karnını doyuracak kadar da para kazanmasıdır. Formel olarak ise çıraklık, bir ustanın yanında kurumsal bir şekilde eğitim alarak bir zanaati öğrenmek ve karşılığında emeğini sunmaktır. Bunun sonunda eğer zanaat tam olarak öğrenilmişse, meslek odası, lonca teşkilatı ya da sendika tarafından onaylanan bir sertifika verilir. Bazı ülkelerde çıraklık eğitimi işveren örgütleri ve sendikalar tarafından yürütülür ve çıraklık eğitimi hem sınıflarda ders olarak hem de iş başında eğitim ile sürdürülür.
Günümüzde ilerleyen teknoloji ile birlikte laboratuarlarda teknisyenlere, mekanikçilere, makinistlere, kozmetolojistlere, aşçılara, fabrikalarda nitelikli işgücüne olan gereksinme giderek artmıştır. Bu teknik işlerin öğretimi normal liselerde, mesleki eğitim kurumlarında,meslek yüksek okullarında, politeknik okullarda veüniversitelerde yapılmaktadır.
Bu eğitim programlarında hem öğretmenler hem de öğrenciler eğitimi verilen işe göre bazı kimyasal, fiziksel vemekanik tehlikelerle karşı karşıya kalmaktadırlar. Pekçok eğitim programında endüstri tarafından bağışlanan eski makinalar kullanıldığı için ortaya ciddi tehlikeler çıkabilmektedir. Makinalar, modern güvenlik sistemleri, koruma aparatları ve anında makinanın durmasını sağlayan mekanizmalardan yoksundur. Ayrıca işi öğreten öğretmenler de çoğunlukla tehlikelerin ne olduğunun tam farkında değildirler.
Çıraklara, genellikle işyerlerindeki en tehlikeli ve pis işler yaptırılır. Bu işleri yaptırabilmek için en ucuz işgücü olarak görülmektedirler. Bunun yanında işverenler genelde yapılan işin tehlikeleri hakkında iyi bilgiye de sahip değildirler. Genellikle çırakların yaşlarının küçük olması, yaşamsal tehlikeleri algılamalarını güçleştirmekdir. Bu nedenle yapılan eğitim programları çırakların yaşlarına, karşılaşmaları olası olan tehlikelere ve içinde bulundukları duruma göre tasarlanmalıdır.
Kaynak : http://www.isguvenligi.net